W moim domu za kominem Baba Jaga sobie mieszka, jest maleńka jak guziczek i w łupinie śpi orzeszka. Chciałaby nastraszyć kogoś, bardzo groźne stroi minki, lecz czy można się przestraszyć takiej tyciej ociupinki? Płacze sobie więc cichutko, Choć to przecież nie jej wina, Że jest taka maciupeńka Baba Jaga zza komina. Duch Duch mnie złapał za piętę, o rety! Nie chcę puścić mej pięty, niestety! - Duchu, proszę, zostaw piętę w spokoju i a kysz! zmykaj szybko z pokoju! A duch na to: - Wszak się ruszyć nie mogę! Twoja pięta mnie wgniata w podłogę! Nie stój, proszę, jak straszydło zaklęte i a kysz! zabierz szybko swą piętę! Cztery jędze spod Swarzędza Nad rzeczułką pod Swarzędzem przędą przędze cztery jędze, przy przędzeniu życie przędzą, o pieniądzach ciągle ględzą: - Przyszłość jędzy leży w przędzy! - Przędźmy przędzę dla pieniędzy! - Szybciej! Szybciej przędźmy przędzę! - Więcej! Więcej, drogie jędze! - Żyć nie warto bez pieniędzy! - Tylko głupcy żyją w nędzy! - Szybciej! Szybciej przędźmy przędzę! - Więcej! Więcej, drogie jędze! Nad rzeczułką pod Swarzędzem przędą przędze cztery jędze, przy przędzeniu życie przędzą, o pieniądzach ciągle ględzą... Poducha Stacha Poduchę Stacha buchnął duch, pod pachą wtachał go na dach - z poduchy bucha puch buch! buch! bo duch w poduchę buchnął bach! - Och! Och! Poducha! - westchnął Stach, za duchem pach! Bez tchu na dach, uch! do poduch wepchnął puch i w ucho ducha puchem buch!

Scratch 3. With Scratch, you can program your own interactive stories, games, and animations. Scratch helps young people learn to think creatively, reason systematically, and work collaboratively — essential skills for life in the 21st century. Scratch began as a project of the Lifelong Kindergarten Group at the MIT Media Lab and is now

{"type":"film","id":290713,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/film/Wielki+Stach-2007-290713/tv","text":"W TV"}]} powrót do forum filmu Wielki Stach 2009-05-19 21:19:46 Przed czym? Przed gwałtem w więzieniu. O tym jest ten bzdurny film. Zastanawiam się, kto wpuścił tę zawstydzającą żenadę do polskich kin. Chyba ktoś pozbawiony odrobiny dobrego smaku. Rob Schneider grywał kiedyś w zabawnych komediach, tutaj sięgnął dna. Dzyzys ocenił(a) ten film na: 4 oscar_4 Ten film jest zabawny, ale jak mowil moj poprzednik jest tam zero logiki Dzyzys ocenił(a) ten film na: 4 oscar_4 a niektore sceny sa tak glupie ze ogladac sie ich nie da oscar_4 naucz sie czytać muflonie. tylko debil ogląda film, którego nie zna tytułu, a jeżeli się o nim do tego wypowiada to właśnie wtedy możemy mówić, że ktoś sięgnął dna i to jesteś ty malutka dziewczynko. leniu_86 Słyszałeś głąbie o parafrazie? Polecam "Słownik wyrazów obcych". użytkownik usunięty oscar_4 Były momenty że się na plusMistrz był spoko i miał fajne jazdy z treningiem ;)Ogólnie film dobry do momentu jak Stan chce zmienić więźniów na jest mało śmiesznie i często rozumiem że to zwariowana komedia ale są momenty realistyczne,gdzie wszyscy zachowują się jak należy(Momenty jak z skazani na Shawshank ) a później jest naciągana i kiczowata resocjalizacja mi się to kłóci z ogólną koncepcją filmu gdzie mamy fajną komedyjkę z zaraz po tym sceny tańczących więźniów czy jakichś dennych gadek w tylu"myślałem że jesteś inny"Po prostu kolejna komedia z typu "trochę o chujach,trochę o murzynach,głupie miny i już jest śmiesznie"Od mnie 7 na 10

Coś z głośnym hukiem spadło na ziemię. – Co to było?! – wrzasnęła wystraszona lampa uliczna. – Ojej! – pisnęły kołyszące się na wietrze reklamowe szyldy. – Uciekajmy! – zakrztusił się wypełniony po brzegi kosz na śmieci. Ale jak to zawsze w takich sytuacjach, wszystkich sparaliżował strach. Wokół zapanowała głucha, przejmująca cisza. Lampa, szyldy oraz kosz na śmieci wytężyły słuch i wytrzeszczyły oczy, próbując coś usłyszeć lub zobaczyć. Ale wokół panowała cisza. Pierwszy odezwał się kosz na śmieci. – Coooo to było? – zapytał. – Nie wiem – odpowiedziała mu uliczna lampa – ale musiało to być coś strasznego. – Pst! – pisnęły lekko kołyszące się szyldy reklamowe, jakby coś usłyszały. Na moment na ulicy znów zapanowała przejmująca cisza. W powietrzu czuć było rosnące napięcie. Uszy wytężyły słuch, by coś usłyszeć, oczy wychodziły z orbit, aby coś zobaczyć. Wszyscy coś czuli, jakby unoszącą się wokół jakąś niewidzialną siłę. Pierwsza nie wytrzymała napięcia lampa i wyciągnęła się najwyżej, jak mogła. Następnie kosz na śmieci nadął się jak balon i wcisnął się do środka, a szyldy wyprężyły się tak, że zupełnie zniekształciły widniejący na nich napis. Nagle lampa zaczęła drżeć, co na zewnątrz objawiało się mruganiem żarówki. Kosz powiedział niby sam do siebie, ale tak, żeby usłyszały szyldy: – Zobaczcie, co się dzieje z lampą. To prawdopodobnie pierwszy atak. W nogi! – i próbując uciec, wysypał połowę śmieci. Szyldom też się udzieliła panika, bo rozhuśtały się tak, że skakały w górę i w dół. To było naprawdę zaraźliwe. Po chwili cała ulica wpadła w szał. Znak drogowy obrócił się wokół swojej osi tak, że wskazywał skrzyżowanie tam, gdzie go nie było. Rosnące obok drzewo z przerażenia straciło połowę liści, chociaż był dopiero wrzesień. A pasy dla pieszych gdzieś uciekły, pozostawiając na drodze słaby ślad. Komuś z boku mogłoby się wydawać, że naprawdę wydarzyło się coś strasznego, ale wokół panowała cisza i nic nie wskazywało, żeby wydarzyło się coś szczególnego. Tylko w górze słychać było wiatr. Gdy nagle na ulicy pojawił się samochód, wszystko na niej gdzieś biegło, skręcało się, uciekało. – Zaraz, co się stało? – zapytał samochód pierwsze napotkane drzewo. – Dlaczego wszyscy gdzieś uciekają? – Ktoś nas atakuje – zaskrzypiało drzewo – musimy się więc ratować! – Kto was atakuje? – powtórzył jakby z niedowierzaniem samochód. – Nie wiem, kto, ale to ktoś straszny! – odpowiedziało zapytane drzewo. – Ale kto to taki? – nie dawał za wygraną samochód. – Nikogo tutaj nie widzę. – Nie wiem. Powtarzam tylko to, co słyszałem od innych – odrzekło lekko zaskoczone drzewo. – A to ciekawe – odrzekł samochód i pojechał dalej. Gdy zobaczył przerażoną lampę, zatrzymał się przy niej. – Czego się boisz? – zapytał. – Wydarzyło się coś strasznego! – odpowiedziała mu lampa. – Co takiego? – zapytał samochód. Lampa lekko zmieszana odpowiedział mu: – Co takiego, co takiego? Zapytaj kosza, to Ci powie, bo coś widział – odrzekła lampa urażona ciekawością samochodu. Zgodnie z tym, co powiedziała lampa, samochód podjechał do kosza. – Podobno widziałeś, co się tutaj stało? – zapytał. – Dokładnie nie widziałem, ale na samą myśl o tym dostaję dreszczy! – odpowiedział kosz. – A to ciekawe! – stwierdził głośno samochód. – Wszyscy się czegoś boją, a jeszcze nikogo i niczego nie spotkałem, czego można by się było bać. To ciekawe, to bardzo ciekawe – zastanawiał się samochód. Jego rozważania przerwał kosz: – Porozmawiaj z szyldami. One powiedzą Ci coś więcej na ten temat. Samochód bez przekonania podjechał do szyldów, które powiewały na wietrze niespokojnie. – Co się tu dzieje? – zapytał samochód. – Oj, straszne rzeczy, straszne! – zaskrzypiały szyldy. – Gdzie? Co się dzieje? – już mocno zniecierpliwiony zapytał samochód. – Tam! – poruszyły się szyldy i wskazały gdzieś na końcu ulicy, w ciemności dwa świecące się punkty. – Mam! – zaryczał samochód i nie zastanawiając się długo, ruszył zdecydowanie przed siebie wprost w kierunku dwóch świecących punktów. Był gotowy na wszystko. – Koniec ze strachami! – zawył głośno, gotowy staranować zjawę. Nagle dwa świecące punkty ruszyły z miejsca i z wielkim wrzaskiem skoczyły w bok. – A więc to żywa zjawa – pomyślał samochód i z jeszcze większym impetem ruszył za nią. – Mam cię, łobuzie! – zapiszczał oponami samochód, gdy nagle skręcili w boczną, ślepą uliczkę. Ale co to? Dwa świecące punkty skoczyły nagle na mur i popędziły po nim do góry. Tego dla samochodu było już za wiele. – Stój! – wrzasnął, ostro hamując. Ale dwa świecące punkty – które okazały się czarnym kotem – skoczyły z muru na dach przylegającego do niego domu i głośno wyrażając swoje oburzenie miauczeniem, pognały przed siebie. – To był kot – stwierdził zaskoczony samochód. – To był kot – powtórzyły szyld. – To był kot – zaskrzypiał kosz na śmieci. – To był kot – powtarzali z wielką ulgą wszyscy, jeden przez drugiego.

Radosław Ragan stach i strach Stachu - Voice Band & Anita Lipnicka "Już rok upłynął i drugi mknie Jak dnia pewnego rzuciłeś mnie A każdy dzień bez ciebie smutno płynie W każdej godzinie wspominam cię DO tamtej innej odszedłeś w dal Iż zostawiłeś po sobie żal Choć tamta"

Opis Wierszowane zawody:artystka, bibliotekarka, dietetyk, doradca zawodowy, ekonomista, fryzjer, informatyk, ksiądz, kucharz, lekarz, nauczyciel, rolnik. Inne propozycje autorów - Dawidziuk-Stach Magdalena Podobne z kategorii - Książki Darmowa dostawa od 199 zł Rabaty do 45% non stop Ponad 200 tys. produktów Bezpieczne zakupy Informujemy, iż do celów statystycznych, analitycznych, personalizacji reklam i przedstawianych ofert oraz celów związanych z bezpieczeństwem naszego sklepu, aby zapewnić przyjemne wrażenia podczas przeglądania naszego serwis korzystamy z plików cookies. Korzystanie ze strony bez zmiany ustawień przeglądarki lub zastosowania funkcjonalności rezygnacji opisanych w Polityce Prywatności oznacza, że pliki cookies będą zapisywane na urządzeniu, z którego korzystasz. Więcej informacji znajdziesz tutaj: Polityka prywatności. Rozumiem

Strach. Stach ma oczy wielkie Jak dwa słońca, Chylące się ku zachodowi I rozpościerające wokół krwawy blask. W ich świetle kolory tracą swą barwę I trawa już nie jest zielona, A niebo nie jest niebieskie. Wokół wszystko jest czerwone. Ta czerwień zabija myśli, Życie przechodzi obok A radość ginie w łzach.

Pracując ponad dwadzieścia lat w zawodzie, zauważyłam narastający wśród młodszych uczniów problem. Są często przygotowani do sprawdzianów i kartkówek, jednak ich wiedza z czasem zaciera się. Moje krótkie rymowanki i wierszyki z pewnością przyśpieszą i pozwolą utrwalić wiadomości z zakresu gramatyki, ortografii czy edukacji społeczno – przyrodniczej. Uatrakcyjnią także przerwy śródlekcyjne. Dzieci w mojej klasie znały alfabet „śpiewająco”. Każdy wygrywał na dzwonkach i jednocześnie „śpiewał” alfabet według ustalonej melodii. Poniższą rymowankę można wykorzystać na przerwie śródlekcyjnej. Dzieci wykonują podczas recytacji wers- machają ręką ze wskazującym palcem( ruchem wahadłowym) i pokazują następnie siedem palców,2 wers-otwartą dłonią dotykają klatki piersiowej,3 wers-przeciągają się, jak po wstaniu z łóżka,4 wers-udają, że się ubierają, ostatnim wersie –przeskakują kilkakrotnie obunóż wyimaginowaną „kałużę”.Może również dla odmiany jedno dziecko mówić, a pozostali uczniowie gestykulują. "Nie jestem mały skrzat"Nie jestem mały skrzat- skończyłem siedem miejcie to na uwadze, że sam sobie się obudzę w porę,Sam się porządnie ubiorę,Sam myję uszy i szyję,Sam sobie guzik przyszyję,A nawet cztery wszystkie kałuże i doły, kiedy rano sam idę do plastyczne inspirowane wierszem"Wiosenny deszczyk"będą z pewnością barwne i pełne ekspresji."Wiosenny deszczyk"Idę ulicą w strugach deszczu, wciąż pada i pada...Ale mi deszcz niestraszny, parasolkę różową rozkładamI świat już pięknieje w oczach – kropelki wody niczym kryształki się mienią,Klomby i trawniki bardziej się zielenią,Kwiaty piją deszczówkę, kielichy nastawiając unoszą się ku górze i śmieje się do mnie świat kałuży przegląda się ptaszek bardzo radosny,Czy to z powodu nadejścia wiosny?Uczniowie mają kłopot z zapamiętaniem wszystkich samogłosek. Wprowadzamy rymowankę, dzięki której już nigdy nie pomylą się. Dziecko musi jednak mówić i pisać jednocześnie (litery w kole).Na końcu(ostatni wers) łączy linią wszystkie litery- powstaje litera „o”. Przypominamy, że głoski słyszymy, a litery piszemy. Zwracamy uwagę na u,ó –jedna głoska, dwie litery."Samogłoski znam"Samogłoski znam –wymienię je sam:a, e –samogłoski dwie,(ó, u), i, y – samogłoski trzyę i ą samogłoski nosowe samogłoskę otrzymasz,Gdy połączysz wszystkie te litery. Będzie to samogłoska „o”!W trzeciej klasie przy okazji wprowadzania warstw lasu, można wykorzystać wierszyk"Las wita nas"."Las wita nas"Wysokie drzewa –konary i gałęzie w niebo strzelają,podszyt – młode drzewa i krzewy tu wyrastają,runo – mchy, paprocie, grzyby i jagódki tę warstwę tworzą, ściółka – tu gałęzie i stare liście się płożą. . 374 138 190 92 40 123 423 83

stach i strach wiersz klasa 3