Nawa główna świątyni zamieniona na wybieg, zakrystia na szatnię, w ławkach elegancko ubrani goście. Modelki paradują w kusych spódniczkach, z wielkimi dekoltami. Do tego półmrok, tu i ówdzie zapalona świeca i muzyka z satanistycznego horroru o dziecku szatana. To, niestety, zdarzyło się naprawdę. W warszawskiej świątyni pod wezwaniem św. Augustyna. Dlaczego? Po pierwsze, znany projektant chciał spełnić marzenie z dzieciństwa, po drugie, miejscowa parafia na wynajmie świątyni zapewne sporo zarobiła. Czy to źle? Nie. Każdemu wolno dążyć do spełnienia marzeń. Każdemu wolno też zarabiać pieniądze. Problem w tym, w jaki sposób do tego dochodzimy. Według wielu komentatorów doszło do profanacji. Nie podzielam tego zdania – choćby dlatego, że w kościołach odbywają się przeróżne koncerty, spotkania itp. Po prostu obie strony przekroczyły granicę dobrego smaku. Proboszcz, który jest gospodarzem miejsca, popełnił w całej sprawie co najmniej dwa poważne błędy. Pierwszy to zgoda na organizację pokazu w kościele. Nawet jeśli miał to być pokaz mody ślubnej czy komunijnej. Kościół nie jest właściwym miejscem na takie imprezy. Nawet pokazy dewocjonaliów, sztuki sakralnej i wyposażenia kościołów odbywają się poza przestrzenią świątyni. Błąd drugi to nieobecność księży podczas pokazu. Zawiodła czujność. Nie byłoby awantury, gdyby np. podczas przygotowań do pokazu któryś z kapłanów zorientował się, że to wcale nie moda komunijna czy ślubna. Mógł reagować. Nie dopuścić do pokazu lub przerwać go w trakcie. Po drugiej stronie jest projektant i jego współpracownicy. Jeśli wierzyć księdzu, wprowadzili go w błąd. Mieli robić pokaz ślubno-komunijny. Zrobili inny i okrasili muzyką z satanistycznego filmu. Ksiądz został oszukany, bo ktoś potrzebował zaspokoić próżność. Można było to zrobić inaczej i zorganizować pokaz w nieczynnej świątyni – wbrew pozorom są one także w Polsce. Głos w sprawie zabrał tylko Kościół. Padło słowo „przepraszam" i wyjaśnienia. Projektant milczy, bo co ma powiedzieć. W jego działaniu nie dopatrywałbym się jednak prób atakowania Kościoła czy podważania jego autorytetu. Nie o to tu przecież szło. Chodziło tylko o próżność? Wśród siedmiu grzechów głównych na dwóch pierwszych miejscach znajdują się pycha i chciwość. I tylko od tej strony na ten pokaz mody popatrzmy.
Capricorn pisze:DAKa pisze:Te mlodsze edukatorki naturalnie. ....i pewnie wyłącznie w kusych spódniczkach...Mięso sroki podobnie jak wrony niezdatne na pokarm Zastanawiam się dlaczego. Czy faktycznie z powodu posożytów trudnych do likwidacji, czy też z innego powodu, bo choć dziecięciem małoletnim będąc mięsa sroczego kosztowałem, to nie wydaje mi się, by przykre w smaku było. Oczywiście sroki również małoletnie jeszcze były O spodniczkach dla pracownikow LP zajmujacych sie edukacja spoleczenstwa w dziedzinie TZW bedzie innym razem. Obiecujem... Sroki/wrony maja tyle samo pasozytow co inny drob latajacy dziki i ekologiczne hodowany domowy. Czyli duzo. Sroczyzna czy wronizna jest w smaku taka jaka jest ( chyba ze przyrzadzana na ognisku przez same dzieci - wtedy smakuje wlasciwie ch...wo. Ale da siem zjesc - naprawde. Choc wie wiem czy da sie wychwycic wtedy roznica miedzy sroka mloda i stara).Pamiętam, że któraś nauczycielka nam opowiadała, że w nie tak całkiem odległych czasach, służba żądała zapisu w kontrakcje, że śledzie nie będą mogły być posiłkiem częściej niż raz w tygodniu. Przecież nie tak dawno też mawiano "Jedzcie dorsze g... gorsze". Czy aby na pewno dorsz jest tak podłą rybą? Obawiam się, że w tym wypadku pośledniość wynika z tego, że szlachcie nie wypadało jako tym małpom łazić po drzewach i to dlatego wartościowano je niżej To jest "kulturowe" - pani nauczycielka opowiadala legendy o tych sledziach, gdzie indziej przyjmuja one (te sledzie) postac lososi i jesiotrow i innych delicyji. Narodziny tych legend mialy miejsce w XIX wieku - wg motta "dawniej wszystko bylo ladniejsze, mlodsze, bylo tego wiecej i w ogole) ...Dorsz nie jest i nie byl "poslednia ryba" tylko byl stosunkowo tani i bylo go sporo - w porownaniu do innych. Kogo stac bylo na wegorza , pletwy z rekina ten traktowal te dorsze jak cos, od czego tylko g....no gorsze. Tak samo z Taczanowskim ktory pisze : młode szczególnie chciwie są przez pospólstwo poszukiwane wpierdalajac i uwazajac za szczyt kulinarnych doznan konsumpcje strzelonego wiosna cietrzewia, ktorego po smaku nawet najwieksi koneserzy nie potrafia odroznic od smierdzacej zywica, upieczonej na "medium" starej opony (albo gumowca). Ale w jego czasach gumowce byly chyba malo popularne. ( strzelne/zlapane jesienia te ptaszki sa zupelnie zjadliwe...naprawde.... ) "smak" odgrywal wlasciwie podrzedna role. Choc w przypadku kuropatw np. - owszem. Do momentu wynalezienia kapiszonowek ptaszkom ze strony szczelcow wlasciwie niewiele zagrazalo. Jakas siateczka, wedki na ptaszki tez byly popularne (plynna granica miedzy PZW i PZL dzisiejszymi ). Kuropatwy chroniono w duzych majatkach w ten sposob ze pozna jesienia odlawiano siateczkami cale stada ( a na przelomie trojpolowki i jednopolowki musial byc ich zajebiscie duzo - na co wplyw mialy tez kulinarne upodobania zwiazane z mlodymi gatunkow spiewajacych - czyli krukowatych w tym przypadku ). Potem kuropatewki wedrowaly do szop i stodol, stamtad mlodsze (zielononozki ) do garow a dorosle ptaki wypuszczano wiosna na wolnosc. ( z zapiskow wynika, ze upadki mialy stosunkowo niewielki udzial wsrod ptakow przetrzymywanych w odpowiednich warunkach) . W ten sposob minimalizowano naturalna smiertelnosc zimowa, bylo co do gara , smakowo tez ok....
Dziewczęta w kusych spódniczkach odgarniające śnieg z torów, wiejska babina na placu Defilad dźwigająca w worku bańki na mleko, scenki uliczne, portrety aktorów. Od środy (20.07) w Domu
znane polki w kusych spódniczkach
